Ben Mehmet Ali Günşen.Soğuk bir Şubat ayının sabahına yakın zamanda,ALAŞEHİR'de,1958 yılnda,dünyaya merhaba demişim,ağlayarak!
Üç yaşından sonra,İzmir'e taşınmışız,sülale boyu.İlk ve orta okulu Çiğli'de okuduktan sonra,Parasız yatılı olarak Akşehir İlköğretmen Okulunu kazandım.Üç yıl anadan,babadan uzak ve siyasi olaylarla içiçe okudum.Ama ne okumak!Üçüncü yılın sonunda bizi,lise mezunu olarak,devlet kapının önüne koydu!Yönetmelik değişti! Sanki tüm anarşik olayların suçlusu bizmişiz,gibi!
Ben de inat ve ısrarla,Üniversite sınavlarına girdim ve birinci tercihim ANK.Hukuk Fak.kazandım.Keşke kazanmasaydım,diyeceğim günler yaşadım.Yıl 1976-77 öğrenim dönemi.Kendimi birden Siyasetin göbeğinde buldum.Gençliğin ve vatanseverliğin verdiği ateşle,hızlı ve bilgili bir Ülkücü oldum.İki yıl okul devamlı bir açılıyor,bir kapanıyordu.Boş zamanlarımda devamlı çalışıyordum.Kitap almak,okul harcını yatırabilmek ve karnımı doyurabilmek için.Evdekiler bana para gönderemiyorlardı! Çünkü babam,ayakkabı tamircisi idi.Ancak kıtkanaat geçiniyorlardı.Baktım Hukuk bize göre değil,tekrar Üniversite sınavlarına girdim.Bilgisayarlar o zaman ilkel olduğu için,programı çözmek kolay oluyordu.Yine birinci tercihim,Ank.Gaz.Halkla İlişkiler Y.Okulunu kazandım.AMA Siyasi olaylar burda da karşıma çıktı!Okul sol görüşün elindeydi.Ben de gece bölümünü seçtim.Gündüz bir gazetede müsahhih olarak çalışıyor,gece okula gidiyordum.Yine siyasi kararlar ve Gece bölümü kaldırıldı.Gündüz Emeğe,Bahçelievlere girmek mümkün değildi!Hele yedi TİP'li öğrencinin katli sonrası,hiç mümkün olmadı...Ve benim öğrencilik hayatım,böylece son buldu!
Babamın da ısrarıyla İzmir'e geri döndüm ve iş hayatıa atıldım.Abimle birlikte demir doğrama atelyesi açtık ve başarılı bir üç yıl çalıştık birlikte.Daha sonra ben kızım Tuba'yı nedenini o zaman bilemediğimiz bir hastalıktan dolayı kaybettik.Neyse ki Allah bize acıdı ve kızım Gamze dünyaya geldi.Ama yine o sinsi hastalık karşımıza çıktı Tuba'yı üç yaşında bizden alan acımasız hastalık Gamzemi beş yaşında yakaladı.Allah'ım ne büyük tarifsiz bir acı bu evlat acısı.Genetik anabilim kürsülerine müracaat ettik.Kalıtsal bir hastalık mı diye.Ama heyhat ne çare doktorlar da ne olduğunu anlayamıyorlardı.Hiç unutamıyorum.Gamzeyi otopsi yapan dr.bayan,bizi teselli etmek babında,Allah böyle bir hastalığı veriyor,ama sonradan da,cenazede hiçbir kanıt bırakmıyor,gibi saçma bir teori sundu bize.Yani yine elde var sıfır.Üçüncü kızım Gözde Dünyaya geldiğinde,artık yeterince sınandığımızı ve imtihanı kazandığımızı sanarak teselli bulmaya çalışıyorduk ki,3.yaşında yine bu sinsi canavar hortladı ve kızım komaya girdi.Behçet Uz Çocuk Hst.hanesine götürdüğümüzde kızım yarı baygın uyur bir vaziyette idi.Dr.a sakın müdahale etmeyin,önce karaciğer fonksiyon testlerini yaptıralım dedim.Dr.önce kızdı sonra diğer çocukların başına gelenleri öğrenince kızımı acile annesiyle birlikte yatırdı ve test için kanı bana verdi ve ben labaratuardan test sonucunu getirdiğimde,Dr.yerinden fırladı ve çocuk ölüyor diye bağırarak acile koştu.Annesinin yanında bir bardağa koyduğu kesme şekeri suda eritip ağız yoluyla kızıma içirmişler.Ben aşağıda çaresizce göz yaşı döküp dua ediyordum ki,kızımın sesini duydum.Baba kurtar beni burdan...
Yani sizin anlıyacağınız,ben iki yavrumu bir bardak şekerli suya heba ettim.İlk kızımın hastalığında pek bir şey anlayamamıştık.Ama ikinci kızım Gamze'yi Türkiyenin en iyi çocuk doktoru çok Sayın eski kültür bakanı Suat Çağlayan'a emanet etmiştik.Yıllarca bizi özel muayenehanelerinde sülük gibi emdiler.AMA GERÇEĞİ ASLA GÖREMEDİLER.Çocuklarımın hastalığını ben,kendi çabalarımla ve Allah'ın inayetiyle öğrendim.REAKTİF HİPOGLISEMİ yani Türkçesi kanşekeri düşüklüğü.Acil servise giden çocuklarıma havale teşhisi koyup,penisilin ihtiva eden ilaçlar verilmeseydi,şu anda belki de hepsi yaşıyor olacaklardı.İnşallah bundan sonra hiçbir çocuk böyle sudan bir sebepten ölmez.
Eşimle 26 yıldır,hayat mücadelesini gerçek manada sürdürüyoruz.Allah O'ndan razı olsun.Bana her konuda yardımcı oldu.Yıllarca demircilik yaptıktan sonra,geçirdiğim belfıtığından dolayı mesleğimi bıraktım ve 10 yıla yakındır,Kokoreç ve Kebap işi ile meşgulüm.Takdir Allah'tan,çalışmak bizden.Kızım Gözde şu anda 1991 doğumlu ve 18 yaşında Allah'ın izni ile.İşte bizim gemi de bu şekilde sakin sulara geldi.Rüzgar ne zaman eser bizi nereye savurur bilinmez...

Davacıyım senden,HAYAT!

Dışarda yağan yağmura inat
Ruh pınarlarımdan akan yaşlarımla
Resim albümlerime bakıyorum
Üçünde,beşinde,gözlerini
Hayata yuman bebelerimi düşünüyorum.
Tubam üç yaşındaydı,
Kara toprağın soğuk bedeniyle
Tanıştığında
Gamzem beş yaşındaydı
Yoğun bakımın oksijen çadırıyla
Tanıştığında.
Kimse bilemiyordu,
Derdini söyliyemiyordu.
Çaresiz gözleri gözlerimde
Parmağını kımıldatamıyordu
Acı olan şu ki,
Bir bardak şekerli su
Çok görüldü yavrularıma
Bilemediler,çaresizdiler
Söylemediler...
Gözdem yaşıyor
Allah a şükür
Bir bardak şekerli su
Bulundu çok şükür...
Başkalarının çocukları ölmesinler
Doktor Beyler
Hipoglisemi nedir öğrenin efendiler!
Her baygın çocuk
Havale geçirmez
Penisilini minik bedenler kaldırmaz!
Prof dedik
İnandık.
İlmine irfanına kandık
Kazandık,kesesine yatırdık.
Bir bardak şekerli su uğruna
Ne canlardan olduk.
Öğrendik pankreasın tembelliğini,
Faturası ağır oldu,
Ümitlerimiz yıkıldı,kahrolduk
Ana-baba...
Gözdem le hayat bulduk
Ceplerine şeker doldurduk
Kağıtlar yazdık
Kanşekeri düşünce
Şekerli su verilsin,diye
Çok şükür onaltısına girdi
Bu hayat da bizi bitirdi
Öğrensin tüm insanlar,
Ölmesin minik fidanlar
Pankreas temebelliği olanlar
Şekersiz olamayacağını anlasınlar!

Davacıyım senden hayat
Onlar yaşasaydı beni alsaydın
O zaman olmaz mıydı,için rahat!

Ruyabahcesi